Urgencias

Hace días que quería ir a verle. He soñado con él y en cierta manera ha sufrido su dolor. He visto el miedo y la serenidad a partes iguales, pero sólo en la distancia. Ayer tenía prevista una visita aplazada, un adiós necesario. Pero un SMS me desvela que es demasiado tarde. Lo urgente no nos deja hacer lo importante. Hoy me siento abatido. Y recuerdo que no es la primera vez que sucede. ¿Tendrán mis amigos tiempo para despedirse de mi?. Ya ven. Hoy todo me parece tan poco relevante. Un abrazo a deshora, Manolo.

Comentaris

ZAGASO ha dit…
La vida és tan dura i real, que de vegades se'ns presenta freda.

Per què ràpidament oblidem les coses que són realment importants?

Una abraçada, amic.

I no has arribat tard. Sempre hi seràs a temps...
Anònim ha dit…
A veces nos gustaría retroceder en el tiempo para cambiar cosas como éstas, un día más, solo necesitabas un día y te hubieras despedido de tu amigo. Gracias por contarlo, creo que más de uno le hará pensar y reflexionar que son las cosas importantes y que son las urgentes. al menos yo lo he hecho.
Un besote grande y lo siento mucho
Inés
Mamanovata.net
Anònim ha dit…
No creo que lo importante sean las despedidas, sino los momentos que pasamos juntos.
Su recuerdo permanecerá siempre en nuestra familia.
Hasta siempre, Manolo.
MENS REA ha dit…
Creo que tiene que ser difícil superar esa sensación y por mucho que digamos, ahí estará durante días. Creo que nada de lo que digamos la hará cambiar.
Eso sí, y porque así me lo hizo saber en múltiples ocasiones, os quería con devoción pues le habíais entregado una amistad envidiable y eso te lo puedes quedar pa ti y ser tu mejor medicina.Se acabaron por siempre más las carreras por los pasillos de los domingos... que le vamos a hacer.
Larha ha dit…
Tu abrazo no es a deshora, ni tan siquiera llega tarde, porque seguro que ya le habías dado muchos.

Un abrazo enorme.
Diego Cruz ha dit…
"Lo urgente no nos deja hacer lo importante"... creo que en esa frase has definido la pandemia de este siglo. ¡Y sálvese quien pueda!...
Anònim ha dit…
Parafraseando a Mens Rea en su Blog "Buenos días a todos menos a uno".
Ayer fue un día durillo, pero creo que durante este último mes, tanto él como su familia habrán sentido el profundo cariño que la nuestra sentía por todos ellos.
Manolo, saluda a todos los que veas por ahí de mi parte.
. ha dit…
Veo que no llego en el momento más adecuado. Pero al respecto a los comentarios que hacíamos el otro día en la página de D. César, he publicado lo siguiente. Por si tiene a bien:

http://nochesconfusas.blogspot.com/2006/10/convencer-pensar-s-gracias.html
Javi ha dit…
Ánimo Donaire, un abrazo.
Anònim ha dit…
¿Qué es un momento puntual frente a toda una vida?

Ánimo.
Anònim ha dit…
ànims company!. Sempre tindràs el record, i segur que el pensament el tenies cap a ell en tot moment. Una abraçada amic i endavant.
Algun dia si tens temps i moral, t'explicaré que va passar amb el meu millor amic....
Endavant que no estàs sol!

Entrades populars